Geçip Giden Zamanın Ardından

Bir rüzgâr dokunuyor saçlarıma,
adı geçmiş, kokusu anı.
Her nefes, bir mevsim eksiliyor içimden,
ve her mevsim, biraz daha ben gidiyorum benden.

Saatler, kalbime zincir gibi vuruyor,
tik tak, tik tak —
her biri bir hatırayı götürüyor.
Zaman, bir hırsız gibi kibar,
ne aldığını fark etmiyorsun,
ta ki aynaya bakana kadar.

Bir çocukluk sesi geçiyor uzaktan,
tozlu bir sokaktan,
ve ben tanıyorum o sesi —
ama yetişemiyorum ardına.

Belki de yaşam,
sadece yavaş bir kayboluştur;
bir bakışın soluşu,
bir gülüşün susuşu,
ve sonunda —
zamana “ben de vardım” diyebilme çabası.

Şimdi biliyorum:
Hiçbir an sonsuza ait değil.
Ama bazı anlar,
sonsuzluk kadar acıtıyor yine de.

Sinan Bayram