Geçip Giden Zamana Şiiri - Yüksel Akyüz 2

Su olup akmak, ağaç olup yeşermek,
Kuşlar gibi uçmak mavi sabahlara...
Sesimden düşen acıyı toplayarak

Gümüş tepelerde ak bulutlar
Tuzlu kıyılarında yıkanıyor gün
Bir çocuğun feryadında yıkımlar...
Sessizce yaprağını düşürüyor gül

Dönüşlerin özleminde yorgun kadın bakışları...
Bütün duraklarda yolcusunu arıyor
Akasyalardan dökülen gözyaşlarım
Sözlerimi sisli uzaklara taşıyor

Hasretle çağırıyor beni eski evimiz
Gövdelerine yürek çizdiğim ağaçlar...
Adressiz mektuplardık dağıtıldık uzaklara...
Çiçeksiz bahçeler gibi kaldırımsız caddeler...

Kiminin adı kalmış belleğimde
Kiminin kulağımda gülüşü
Kimileri silinmiş not defterimden
Hicaz taksimlerde şimdi unutulanlar...

İsyanım başlıyor gücümün bittiği yerde
Yüksek binalara bakıyorum, donuk yüzlere...
Neden gidenleri unutuyor insanlar...

Ayak sesleri kesilmiyor ardımdaki
Karanlığa ıslık çalıyor korkularım
Kapıları dövüyor bir yaşlının iniltisi...
Yaz düşlerinin yaralı ceylan titremesi...

Hızla geçip gidiyor zaman
Herkes yalnızlığını taşıyor yanında
Dinleyin geceye ay çizen türkülerimi...
Çöl rüzgarları kavururken içimi...

Kuşlar söylüyor her seher vakti
"Kırık Dallar" sokağının
Anılarında yaşadığımı...