Gecip giden Şiiri - Faruk Demir

Zaman mi
Gecip giden hep,
Gun dogup batiyor iste,
Gocuyor kuslar,
Cizgiler derinlesiyor,
Yagmurlar soguyor,
Coktan sarardi yapraklari
Salkim sogutlerin,
Cok yoruldu gozbebeklerim,
kovalamaktan cumleleri,
Ellerim titrer oldu
Ipligin igneye direnmesinden,
Korka korka yendim,
ogul buyutmesini
yaban ellerde.
Sokaklar
issizlasti artik ya,
yalnizliklari çogalir evsizlerin,
Simdi
Neset Ertas turkusundeyim,
Dokulur nagmeleri
yuzu solmus baglamadan,
Yirmidokuz ekim der,
Beyaz ekranlarin hepsi,
Akdeniz in dogusu,
Sahip arar adalar denizi
kurtlar sofrasinda,
Canlarin bagri yanar,
Daglarin karabaginda,
Bir Ermeni cocuk ceker,
Geri tepen topun
Atesleme ipini,
Ve
Gence de
Bir Turk cocuk
Yikilir uykusunda,
Naralar yukselir on asyadan,
Ucgun calisan,
Ucgun is arayanim
Pandemi yasaklarinda
Cadirlar kurulur
metropol meydanlarinda,
Gorucuye cikar
Covid ondokuz testleri
Yoksullarin burunlarinda,
Yorgun
Ve
Isyankar
Metro vagonlari
Cekip durur birbirini,
Ve Birbirini kiskanir
Rengarenk maskeler,
Yalnizlik,
Bir kor olmus
Caresiz yuregimde,
Kah
Duser yenifoca da
Deniz tuzuna,
Kah
Duser
Tahta kapisina
koprululer caddesinde,
Ve
Vurur
Acimadan Ask
Ya sarabin
kizil namlusundan,
Ya
Ayrilik
Ya da
Hasret turkusunden

30 Ekim 2020,Paris