Geçip Geçip Gidivermek

Bu akıp giden su benim,
Sularıyla kayaları yalayan ırmak,
Kanatlarını sularda çırpıp duran kuş,
Bu yokolup gidiş,
Şu savruluş,
Şu bir an sonra bir anı olan zaman,
Şu yangın,
Şu alev,
Şu kül,
Şu duman.

Anı olup kaldım kendime, yıllar yılı,
Geçen her anımı gözyaşlarımla arayarak,
En durgun hayalimi
En durgun sularda bulamayarak.
Ne sesim bir sığınak bulabildi kendine,
Ne bir durakta kalabildi hayalim,
Ne tozlu-tozaklı yerlerde çıplak izi ayaklarımın,
Ne saçlarımın yorgunluğu durabildi yerli yerinde,
Ne şakaklarımın.

Ne bir dal bulabiliyorum tutabilecek,
Ne dayanabilecek bir zemin,
Ne yüreğimde takat var, ne elimde olanak,
Seyredip duruyorum andan ana eridiğimi,
Kendimden eksiltip kendimden verdiğimi,
Akıp akıp gittiğimi billur gibi sularca
Ve sularca
Kirlendiğimi.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MİTİL OSMAN ismi altında toplanmış Serbest Şiirler 'inden > 11-12/100)