Yol yokuş...
yokuşlar sonsuz...
sonunu göremediğin,
sonunu bilemediğin,
gittikçe uzayan bir yokuş.
hangi noktasındayım zamanın bilemiyorum.
unutuluyor en güzel ezginin sözleri.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Hani demiştik ya birbirine benzeyen insanlar mutlaka biryerlerde karşılaşırmış.. Ne denebilir ki sana.. yüreğin öyle yalın ki.. seni tanıdığım için çok şanslıyım, bütün şiirlerin çok güzel... tebrikler
Hep böyle kal....kendin gibi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta