Gecikmiş intihar Şiiri - Burçin Çelik

bana biraz daha zaman verin, bu kadarı yetmez
yüreğimdeki yaraları saymakla meşgulüm
üç yüzden fazla darbe aldım bu hayattan
ya da beni öldürün,farketmez.

çocukluğu kirletilmiş ufacık bir kız gibi titriyor henüz elimdeki falçata
duydum ki yarın uzmanlar sağanak yağmur bekliyormuş o ilk öpüştüğümüz mekana
hatırlıyorum da ne güzel öpmüştün beni
mevsimlerden cinayetti hatta

Ben hiç tahmin edemedim çok ayıp karşılanırmış mutluluk
keşke tutabilseydik sözlerimizi izin verseydi bu kahrolasıca topluluk
hiç bir denizin başka bir denize kıyısı olmazmış
biz o elleri boşuna tuttuk

Şimdi içinde ölü hayvanların olduğu ıssız bir klinikten yazıyorum bunları sana
Bir elimde kalem bir elimde neşter
Kes ! diye bağırıyorum. şu bağrımı kes diyorum doktora
kes çünkü ancak kesilirse unutulur oradaki yara
Halbuki sahiden kesseler es kaza
Görecekler içimdeki şehir nasıl dönmüş enkaza

Tüm gecekondularımı da yıktı o adam
Kuşlar geceleri konacak yer bulamıyor bağrımda
Gecikmiş bir intiharım var
merak etme, daha fazla gecikmeyecek
Bir bahşiş gibi bıraktın beni oturduğumuz o son masada
Hesabı ödeyemedim diye parmaklarımı dibinden kesti garson
Daha cüzdanımı bile çıkaramamıştım cebimden oysa

Yarısını yedin ömrümün kalan yarısı yanıma kâr
Senin boynuna ben yakışmadım, şimdi kimi sararsan sar
Okuma yazmayı geç öğrenen bir şairim ben
Yazmaya başladım seni bitirdim
Ama unutma benim gecikmiş bir intiharım var…

Burçin Çelik