Gecikmiş Hayat Şiiri - Yusuf Can Berk

Uyanmak istedi, çalar saat boğazını sıktı
Göz kapakları taş gibiydi
On dakika değil, bir pareydi ömründen kopan

Sofraya oturdu; ekmek bayat, çay soğuktu
Kaşığında sükût, tabağında yorgunluk
Bir lokma değil, umuduydu yuttuğu

Otobüse koştu, kapılar çoktan kapanmış
Camdan gördü hızla uzaklaşan kalabalığı
Otuz dakika değil, gençliğiydi el sallayan

Ve yıllar, yıllar
Yollarda bekleyerek, trenleri kaçırarak
Cesaret edemeyerek, erteleyerek
Birikti, birikti
Kırışıklık olup taştı yüzüne
Eşk oldu gözlerine

Kırk yıl sonra anladı
Defterindeki hedefler toz olmuş
Hayallerinin rengi çoktan solmuş