Gecikmiş Bir Mektup.. Şiiri - Özlem Saba

seni sevmekle başladı her şey..
sanki alaca karanlığın ardından doğan güneş gibi....
karda kalmış, üşümüş ayaklarımın,
ateşe varması gibi...

şu dermansız, çaresiz gönlümün,
bir dirhem mutluluğa varması gibi....

seni sevmekle başladı her şey,
her şey senmişsin meğer...
ve bizler...

oysa çok mu geç kaldım acaba? derken;
içimde bir kuş ötüyor ansızın..
ve zamanı yok diyor sevmelerin, sevgilerin...

haydi sen de kanat çırp benim gibi..
bir göz kırp artık yoksulluğuma..
canlasın seninle bütün hücrelerim
içime dolsun her solukta bütün sevinçlerim
içime dolsun adın
adınla başlayan tadın...
ve dilimde öyle bir dua ol ki
sadece Allah, Allah, Allah desin...

adınla başladı her şey
ve adına ölesi bütün kainat
hizmetindeydi bütün alem;
şu yazdığım kalem! ...

ve ben!
biçare, yoksul,
senin yoksulun...

ne kadar yoktuysam ben
sen o kadar vardın...
ne kadar azdıysam ben,,
sen o kadar çoktun
ne zaman ansam ben,
sen hep benimleydin...

ama ben asla olmam gereken yerde olamadım...
sana karşı yeminimi tutamadım...

affet, affet beni ya rab
bağışla bütün günahlarımı,
tıpkı bütün bu kainatı,
bu aciz günahkarlara bağışladığın gibi
bağışla, bağışla beni yarab...

adınla başladı her şey
ve dilim de bir tövbe oldun artık,
içimde bir aşk..
tüm ruhumu yaksa da küle çevirse de
mutluyum...
çünkü vardığım en büyük aşk
bu aşk...

adınla başladı her şey
bekle! , döneceğim...
sana gelmezsem söyle nereye gideceğim.?

bekle! geleceğim

dilimde yalnızca bu duayla,,,
bekle...
bir gün geleceğim...