Geçici Aydınlık Şiiri - Yakup Dlg

Güneş doğuyor batıdan,
Isıtıyor içini kara toprağın,
Kiminin sevdası,
Kiminin hayallerinin olduğu toprağın.

Üstünde yükseliyor,
Dışı kırmızısından almış renkler.
Yavaş yavaş yükseliyor...
Tıpkı insanlar gibidir.

Fikrini sormaz, bencildir.
Üşümek istesen, ısıtır.
En lazım olan anda yok olur,
Yerini sert soğuğa bırakır...

Varlığı anımsatır ateşi,
Bazen yakar tenini.
Zamanı gelince çekip giderdi,
İnsanların yaptığı gibi...