Geçgelen Şiiri - Gökhan Kinali

Geçgelen

Parasiz yatılıdan toplanmış kalp kırığı ganimetlerimle,
ruhsuz bir şairin üşümüşh haliyim,
yorgun, üşülgen, çekingen,
hayatın her nefesinden, sıkılgan
Duyulmazlığın karanlık varoşları artık kalbim,
kara bir kahkahanın, can çekişleri her atışında.
bir görsen ne uzak şenin gökyüzün, bize,
ruhumun bile ulaşmayacağı..
üstelik aylardır, heryer çok siyah,
bulutları yıkayan çocukları vurmuşlar,
yokluğunda,
celladımın azalan sesi, kulaklarımda çınlıyor,
hep de; uyurken..
içimde zaptedilmesi zor bir yok etme isteği oluveriyorsun sonra
hep de; uykusuzken..
faili meçhul oluverir, tum hayatım ellerinde bir anda,
bir müddet sonra, ölü kuş kokusu olur aşklarım,
anlayamaz, kızarsın şimdi sen kendine hatta.
korkak, tedirgin, unutkan oluverir tum dudak kıpırtıların,
pısırık bir ihtilal sonrasinda, küskünlük hali kaplar göğüslerini (bence gogsunu olmali? ? ?) ,
madem açtın kollarını,
unutulmaya geliyorum,
sarma beni, koklama,
kuşh ölüleri kokuyorum hala,
bırak, açmadan bitsin karanfilin ömrü içimde..
bu şiir böyle mi bitmeli,
takvimsiz, saatsiz,
yer ve mekansız olsa olmaz mı..
ya,
değmedigim yerin kalmadan gitmesen...
bir bilsen,
ne kadar derin, burdan orası,
üstelik,
karanlıkta, gemi yanığı kokar gidişlerim..
gelmeyişlerim,
zamanı unutturur bana,
ondan mıdır ki hala,
sanki, seni sevemiyor olalı yıllar olmuş,
ve sen,
pusulamın en kırıldığı anda gelmişsin,
sesimdeki esmerlik de..
sen de, başlamadan bitiyorsunuz,
üstelik, bilmediğim bir yönden gelip,
göremedigim tarafta bekliyorsunuz...
diye düşünemeyen, ruhsuz bir şairin, di'li gelecek haliyim?