Geceyle Söyleşi Şiiri - Metin Falay

Ben, senin gecelerinde tutsak.
Sen, derin uykuda-sındır mutlak.
Ben de kıvrılsam bir köşeye,
Sokulur musun rüyalarıma.
Nafile: Uyku kim, ben kim...
Bak yastığım ısak.
Ben senin yıldızına ttsak;
Sen bana ondan da uzak.

Seni sordum yıldızına:
Ay gibi, o da saklandı,
Bulutların ardına.
Kaldık yine baş başa;
Bir bulut, bir de karanlık.
Saat haykırdı birden:
Ben de varım, ortak.
Tik tak, tik tak.
Akrep mi yelkovana,
Yelkovan mı akrebe aşık.
Aşkıma, karanlığa, buluta inat;
Tik tak, tik tak.

Aşkın, içten içe yanan kor.
Ayrılık sancısı çekene kor.
Pıtır pıtırdır yürek.
Kan çanağına döner göz;
İplk iplik süzülüp, resmini öperek.
Düğüm düğüm düşünceler rıhtımında;
Boğum boğum yutkunurken ölmek,
Vuslatı bekleyerek.

Bulutla karanlık,
Yaslanmış dağlara;
Tokat' ın ışıklarıyla kucaklaşarak.
B en yine yalnız yine yalnız.
Uykum arap saçı;
Hasret kucak, kucak.
Gecede miyim, gündüzde miyim?
Sen de benden ırak.