Yakmozların gümüş aynalarında
bir seni görürüm,
birde kendimi
yüreğinin şavkına tutulmuş.
En çok kurumuş gül yaprağına benzetirim kendimi
yüreğinin kıvrımlarında uzun zaman unutulmuş.
Ben, hasret ateşi her kalbimi yaktığında
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir