Geceyle Konuşma Şiiri - Ahmet Çetin

Gel de konuşalım ey gece!
Anlat bana,
İçimdeki uçurumu,
Kıyısındayım bak ta gör...

Anlat bana,
Sessizliğin sesini duyan ey gece,
Hangi evresindeyim yaşamın?
Düşle gerçeğin neresinde?

Cevapsız kalıyor tüm sorular,
Dağınığım, yıldızlar gibi,
Hiçbir ışık, yansıtamıyor beni,
Önlenemez bir derinliğe doğru akmaktayım...

Gece kuşları neden ötmüyorlar?
Güne mi? terk ediyorlar?
Bak işte sende gidiyorsun, ey gece!
Terk ediyorsun bir güneşe...