Geceyle Gündüz Gibi... Şiiri - Cem Erk

Gölgem takip eder beni garip bir heyecan ile,hem bir tanede değil…iki hatta üç tane,garip bir yarış var aralarında ben daha yakınım diye,ötesi acaip bir kıskançlık ile...Biri ayyaş diyor diğerine biri sarhoş,şaka gibi,gülüyorum kendi kendime; halbu ki yok birbirlerinden farkları; bende dahil olmak üzere... Ne garip bir durum bu gölgelerim bile anlaşamıyor birbirleriyle,diğer insanlar ne yapsın bu vaziyette.Halbuki gül gibi geçinmek varken,bu yanlızlıkta nedir kavgamız kendi içimizde? Gölgelerim işte aynı ben,yok birbirimizden farkımız söylediğim gibi işte...Neyse; bense geçmişime dönmek isterim gölgelerime aldırmadan.onlar ben olmak isterken ben kendime küskünüm…Çocukluğuma gölge olarak da gidebilirim ama yeter ki gideyim derken onlar hala beni takip ediyorlar…Ne sadakattir bu ne bağlılık ben kendime anlatamazken derdimi onlara nasıl anlatayım gitmek istediğimi bunun benim en doğal hakkım olduğunu düşünüyorken kaç kişiler bunlar hepsi birden takipte,biride usulca yanaşmış dibime gariptir birisinin kafası benken diğerinin ayakları ben…Anlayacağınız zor bir durumdayım hatta çıkmazdayım da diyebiliriz,benden 3 tane var,ama hiçbirimiz bir ben yapmıyoruz... Aslında buna yanıyorum.hatta bu bana çok koyuyor desem inanmazsınız belki ama genelde bu durum ya güneşin ya ayın şahitliğinde yaşanıyor bu da ayrı bir çelişki geceyle gündüz gibi…