Geceyle Gelen Şiiri - Haydar Güner

Geceyle gelir bazı anılar
Zifiri korkunun içinden
Sürünerek girer hücre kapısından
Saklanır ranzaların altına
Gardiyanın adım sesinde titrer

Kimi zaman bir tabak buğusudur
Kimi zaman annesinin “erken gel” deyişi
Biz o anılardan toplarız
Kırılmış çocuklukları
Teneffüs ziliyle yarım kalan hayalleri
Unutulmuş bayram sabahlarını
Boyanmamış yumurtaları,
Yakılmamış şenlik ateşlerini

Hep eksik kalmış ne varsa
Geceyle getirir kalbimize
Usulca bırakır başucumuza

Geceyle gelir bazen umut
Bir hücrenin dar köşesinden
Paslı bir pencerede kıvranan yıldız
Ya da koğuşun en yaşlısının
Sabaha dek mırıldandığı türkü olur

Ve en çok o zaman
Anlarız yaşamanın neye benzediğini
Çünkü gündüzde unutulur çoğu şey
Kalabalık, gürültü, sayıma hazırlık

Ama gece...
Gece insanı çıplak bırakır kendine
Acıları tartar kantarsız
Hayalleri çizer duvarda boyasız

Ve biz...
Geceyle gelen ne varsa sahipleniriz
Çünkü gündüz götürür hepsini
Bizse geceyi yaşarız
Işıklar yokken bile
Yanmayı bilen mumlar gibi.