Geceyle Dans Şiiri - Salih Küçük

On beşimde düştüm yollara,
Yüreğimde sancı, gözlerimde yara.
İki piçin bıçağı değdi tenime,
Kanımla yazdım ilk mısralarımı.

On altımda kavgaya tutuştum,
Üç çocuklu bir lavuğa çarptım.
Kulaklarım çınladı, yere serildim,
Ama içimdeki ateş hiç sönmedi.

On yedimde aşka düştüm,
Yanlış kalbe yandım, yanlış söze kandım.
Kilometrelerce yürüdüm,
Ama her adımda bir parçam kırıldı.

On sekizde sustum, anlatmadım,
Saygıyı hak etmeyene verdim,
Büyüdükçe yalanlara alıştım.

Hiçbir şeyim yokken bile,
Milyonluk hayaller kurdum.
Farkına vardım geç,
Sıkıntısız yaşamak tek derdimdi.

Kan deli akarken damarlarımda,
Kral bilmeden yürüdüm yollarda.
Nasıl oldu bu sinema,
Bilmiyorum, ama her kare gerçek.

Olanlar olacakların teminatı,
Artık eminim bundan.
Tek giderim, dostum,
Çünkü tek geldim bu dünyaya.

Mutlusun üzgünsem,
Ruhunu dağıtırım, sallama beni.
Üç kuruş beyninle anlamazsın,
Mayan bozuk, yazık sana.

Zannettim maharetim yok,
Duvarlarla paslaştım usanmadan.
Çiviler yamuk çakıldı,
Suçlusu yok, babam büyük adamdır.

Düşündüm bir iki kere,
Sebepsiz yere affetmedim.
Artık uzatmıyorum,
Yolumdan çıkmıyorum.

Kuşkularım azaldı,
Merhametle paralel.
Neden kıyamete bariyer çektim,
Bilmiyorum, ama artık yok.

Kafamda bere, yüreğimde yara,
Boşa harcadım seneleri.
Ama her düşüşte kalktım,
Yaralarımın izinde yürüdüm.

Çünkü ben,
Tek başıma geldim,
Tek başıma giderim.