Geceyle Başlayan Masalımız

Gecenin sessizliğinde duyardım sesini,
Hemen çıkardım balkona
Gökyüzünün derinliklerinde arardım seni,
Ufukta belirdiğinde içim içime sığmazdı o an,
Önce gözlerin ışıldardı yıldızlar arasında,
Sonra mehtapta belirirdi hüsnü cemalin,
Bir kuş gibi süzülürdün yavaş yavaş bana,
Önce içime çekerdim ince ince nefesini.
Usulca gözlerimi kapatıp açardım kollarımı,
Dokunurdun serin bir yel gibi her yanıma.

Ceylan gözlerine baktıkça kendimi görürdüm,
Parmaklarım dokunurdu altın saçlarına
Sonra yüzene ve gözlerine,
Sonra serin bir rüzgar eserdi bize doğru,
Tel tel kaldırırdı saçlarını,
Dalgalanırdı saçların ve dağılırdı yüzüne.
Gecenin sonuna doğru ilerlerdik hep böyle,
Mavi gök bizi bir masal yolculuğuna çıkarırdı öyle.

Gözlerimizi kapatır el ele geçerdik sahilleri.
Konardık başka bir diyarda yeni bir limana,
Kuşlar, kelebekler, çiçekler karşılardı bizi,
Kucaklardı bizi masalın engin denizi.
Her yeni güne başlardık yeni bir şarkıyla.
Hep böyle devam eder giderdi günlerimiz,
Hep böyle kalalım derdi son sözlerimiz…

19.07.2008