Giderken,
Eflatuna boyardın bulutları
Benim için.
Ben söylemeden,
Işıklarını yakar şehrin
Öyle giderdin.
Kendinden emindin;
Kıskanmazdın beni geceden.
Gecenin bin yıldızı,
Bin kat sönüktü
Çünkü senden.
Onun yıldızı çoktu
Ama sen kıdemliydin.
O sıfırın altında
Soğuk davranırken,
Kalbimi ısıtırdın sen
Göğsüme yaslanırken.
Onun hediyesi:
'Yalnız' bir çiçek
Seninki:
'Kalabalık' bir demetti.
Onun için
Kendinden emindin;
Kıskanmazdın beni geceden.
Her günüme doğardın,
Her gece aldatıldığını
Bilmeden.
Kayıt Tarihi : 20.6.2007 20:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gün batımı sırasında güneşin eflatuna boyadığı bulutlar ilham olmuş,gerisi kendiliğinden gelmiştir...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!