Geçeyim diyorum karanlığın içinden mümkün olmuyor gece ağlarını çelikten ôrmüş, iki kelam etmek için dost aradım hatır gônül bilenler çoktan ôlmüş, eski radyolar gibiyim devri geçmiş çatı katına atılmış, çekmecede unutulmuş mektuplar misali sararmış solmuş.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta