Geceyim Ben Şiiri - Mehmet Döğer

Geceyim ben..
Kuytusuyum karanlıkların,
Usulca sızar içeriye parıltılarım,
Aldanırsın! ..
Yaklaştıkça artar korkuların,
Çırpınırsın! ..

Önce uykularını çalarım senden,
Yorganın altındaki bedenin, ısıtmaz yatağını...
Sonra yatağını çalarım,
Yüreğinin gözyaşlarıyla sırılsıklam olmuş bu yatak da,
Saklamaz artık seni.
Susmaz beynindeki çığlıklar,
Bu zulme dayanamayan yastığın da,
Sonunda isyana kalkar...

Atarsın kendini şehrin ıssız sokaklarına,
Sen KAYIP, şehir KAYIP.
Paramparçadır üzerindeki elbiselerin, yüreğin gibi...
Sen çıplak, şehir soğuk!

Baştan başlamak istersin herşeye,
Biteceğini sanırsın,
Üzerine atacağın iki kürek toprakla!
Herşeyi gömdüğünde uyanırsın....

Ama, unutma...!
Dedim ya! Geceyim ben..
Güneş gittiğinde,
Tekrar geleceğim ben...