Zamana inat dönüyor dünya. Özlemine inat dönüyor. Gözlerinin siyahına matem çöktüğü vakit kararıyor gece.Gözlerini açtığında sabaha kavuşuyor şafak saatleri. Sensiz geçen her an, akşam üstlerine sarılıyor güneş tüm hüznüyle. Bende öyleyim işte, yanımda olduğun zamanlarda tutunabiliyorum hayata. Seni uğurlarken tüm yaprakları dökülüyor ruhumun. Acı oluyor, özlem oluyor yokluğun. Trenler geçiyor yüreğimden...
Gözyaşlarıma anlatıyorum seni. Umutlarıma anlatıyorum. Ruhunun asaletinden alıyorum yaşama sevincimi. Ellerin ellerimleyken unutabiliyorum tüm dünya düşüncelerini. Yanımda olduğun zamanlarda özgür içimde çırpınıp duran güvercin.
Bahar-ı vakti sensin yüreğimin sevgili... Geceyi yırtan yüzünle çıkıp gelmeseydin eğer, kimbilir ne kadar daha acıya sarılacaktım...
Gelişin öğretti hayatın rengini gözlerime.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim