Geceyi Üzerime Örtün Şiiri - Mehmet Macit

Geceyi üzerime ört Tanrım! Karanlıklarda sakla beni.
Gözümden eksilmeyen yaşları, silmekten usandım.
Karanlığın özgür dünyasında, dökülsün yaşlarım sessizce.
Ulu çınarların inleyen seslerine karışsın, hıçkırıklar.
Aşk içinde ağlarken, beni kimse duymasın.

Aynalara kızgınım, şimdilerde.
Saklamadılar beni, gün ışığının ıstırabından.
Baktıkça yüzüme, buğulu gözlerime,
Derin izler içinde, karşımda hatıralar.
İnsafsızca yansımış, zalim aynalara.
Beni gecelerin örtüsü altına sakla, Tanrım!
Yüreğimdeki sızılar aynalara yansımasın,
Aynalar karanlığa esir kalsın.

Gecenin serinliğini üzerime ört, Tanrım!
Ateşler içinde yanan bedenim tiril, tiril titresin.
Karanlığın merhamet dolu sessizliğinde, ruhum dinlensin.
Kalbimin derinliklerine kazılmış bir isim,
Özgürce dökülsün dudaklarımdan.
Tabiatın bin bir sesine, eşlik ederken haykırışlarım,
Kimse adını duymasın.
Aşkım, yüreğimde gizli kalsın.

Beni gecelerin örtüsü altına sakla, Tanrım!
Aydınlığın, umuda koşan güzel duyguları,
İçimi acıtmasın.
Gecenin uzayıp giden, derin saatlerinde,
Aşka esir yüreğim, uykular arasında sussun.
Sabah olmadan, topraklar öpsün bedenimi.
Bir gecenin karanlığı, bir ömre bedel olsun.

Mehmet Macit
22.05.2011