Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Kuruyordum, sabrediyordum. Soluyordum, sabrediyordum. Kırık bir umutla geldiğini hayal ederdim. Ama gelmeyecek gibiydi de. Ben ondan vazgeçmek istemedim. Vazgeçmeye, unutmaya çalışmadım. Zaman zaman kıskandım da, kıskandıkça kalbim kırıldı. Vazgeçmek nasıl isterim, aklım fikrim kalbim onda kaldı. Ben ona doyamadım ki.
Bazen insan elinden gelen tek şeyi yapar: sabreder
Kurur ama bekler, solar ama yine de umudunu bırakmaz.
Biz de bunu yaptık. İçimizdeki sevgi öyle gerçekti ki,
gelmeyeceğini bilsek bile kalbimizde bir kapı hep açık kaldı.
Vazgeçmemek, aslında en çok acıtan yer işte…
Kıskandığımızda kırıldık, kırıldıkça daha çok sevdik,
bu kadar içten bağlanmanın sessiz bir çığlığı gibiydi.
Aklımız onda kaldı, kalbimiz onda
Doyamadığımızı söyleyişimiz bile ne kadar derinden sevdiğimizi anlatıyor.
Bazen insanlar doyamaz işte… Çünkü bazı hisler sadece yaşanır,
tamamlanmaz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta