Geceyi bölen sesler! ! Şiiri - Haydar Metin

Babam, köyde Çobanların en iyisiydi!
Eliyle sulardı koca sürüyü.
Ne Toklu,
ne Seyis
ne Çebiş,
Kurda, Kuşa yem olmadı hiç!
Yazın, sırtını yamaca verip uyur,
hışırtı duysa
Ovayı, Şahan gözüyle tarar,
ve gülümserdi huzura, Keçede gezen Ateş böcegiyle.
Cemreyi, bahardan önce öperdi,
açsın diye Gökkuzoglu ve Çigdem,
Şeffaf kanatlı,
Melemez ve Altınbaş, havada çırpınır,
döllensin Gün, döllensin Ay, diye!
Dünya o vakit, tek doğum sancısına gülermiş!

Yalama agzıyla
Keklik,
Arı,
Köy Göçüren demez söyleşir,
Yani Süleyman dır , kuş diliyle konuşan!
Topukların derin su arkından
Malizde ki Karınca yuvasına, Kürdün mezarından bal taşırdı gülerek!
Şapkasında son aboneydi 1960 lı bir Gazete,
Oysa Ihtilal daha dağlara gelmemişti,
ve ölüm haberlerinden habersizdi dünyada.
Yumurtalı dürümdü içine konuşan.
Karaçalıdan yün topladı
"nolur günah yazma" diyerek Rabbine!
Kolaymı koca sürüyü evirip çevirmek?
Toz Toprak ve Terden,
yakası yagdanlığa, koltuk altları beyaza keserdi.,
Üst baş, yani Horantanın Asvapları
ayda bir yıkanırdı Sögüdün Boğazında.
Yazları, en çok Tırtıl tozlu çalılara söverdi!
Tene değmeye görsün,
mübarek,Dabaz gibi kaşındırır, Tırnağı bile yorardı!
Soyukkuyu aykkabısına, Bıtırak sıvandıkca,
Kesik saplara kan bulaştıkca
birde davarın kuzulama vaktine, etmedik laf koymazdı!

Cıbır vakti gelende, ince ağrılar yürürdü karnına!
Bir gece,10 Yayma Yün ve tiftiğini çalmıştı,
Pöhrekli Hasso ve iki ev ötede ki Yanık.

Kırk sene oldu dağ Taş gezeli
Ne düğün gördün nede güzeli
Omzuna döktün dalla gazeli
Giden ömür ellerle tutulmaz

Gün görmedik acılar toplamış cebine
Türküleri yaslanır, Yıldızlı gecelere
Dolanı dolanı gider,
Ay ışığının indiği cılga yollardan
ve yoksul
ve gölgesiz!
Tıkırdak ve Zilde ağlayan ince avaza doğru!