Kasvet çökünce bazen, geceye yürür
Gecenin esrarında yıldızlar söndürür
Yalnızlığın en bakir zeminine bürünür
Hayallerimde yaşar ve orada ölürüm
Issızlığı bir gömlek gibi üstüme giyer
İçimde sessizliğin çığlıklarını duyar
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta