Sonra sessizce yürüdüm gecede
Bir yaprak ölü bedenini bırakıyordu toprağa
Ay bir yıldızı alıyordu koynuna utanarak
Balkonda bir kadın gölgesini asıyordu ipliğe
Bir çocuk bir odadan diğerine sesini taşıyordu annesine
Gecenin en derin sessizliğinde bırakıp heybemi bir kaldırım taşında
Secde ettim tüm yüreğimle ölü bir yaprağa
Dünyanın sonsuz boşluğunda yürüdüm bu gece...
25 mayıs 2020
Kayıt Tarihi : 13.6.2020 04:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!