Geceye Uzayan Saçlar Şiiri - Ali Osman D ...

Erik ağaçlarına rüzgar vuruyordu
Geceydi, soğuktu, ay donuktu
Sözlerin yakamozlanıyordu kulaklarımda
Avare bir dünya akıyordu ayaklarıma
Fasılasız yürüyordum gecenin öptüğü sokaklarda

Sen, uğruna umutlar ektiğim mevsimdin
Ölüm kadar soyluydu
Seninle aynı pencereden seyretmek denizi
Güneşi gözlerinde süzmek
Ve mehtabı selamlamak saçlarında
Oysa kapılar ardından sert sesler yükseliyordu
Dalından koparılıyordu sevgi yaprakları
Defter sayfalarından silinirken adın
Kardelenler apansız kuruyordu
Geceydi, soğuktu, ay donuktu
Erik ağaçlarına rüzgar vuruyordu

Bir volkan taşıyordun avuçlarında, bir de bahar
Mazi köklü âtiydi yüreğinde kök salan
Yıldızlardan meşaleler devşiriyordun sevdam için
Süreyyamsı taçlar yolluyordun…
Benimse uğursuz gecelere uzuyordu saçlarım
Simsiyah bulutlar örüyordu ufkumu
Sularda raks eden yıldızım sönüyordu
Fırtınaya tutsak bir şilepti hatıran
Ruhumda sığınacak liman arıyordu
Geceydi, soğuktu…
Erik ağaçlarına rüzgar vuruyordu

Bitmedi diyordun, bitmedi diyordun
Gece gidiyordu, sen gidiyordun
Yağmur olup toprağa düşüyordu gözyaşların
Ufukları kaplıyordu müjdeli kanatların
Derinlerde patlarken umut tohumları
Zaman altın iklimin zilini kuruyordu
Lakin soğuktu…
Erik ağaçlarına rüzgar vuruyordu

(Adına Islanıyor Saçlarım'dan)