güneş ağırdan ağırdan gökyüzüne doğru süzülürken;
gün içinde kendini karanlık tabulara kitleyen ruhum,
bembeyaz gelinliği giymiş masum bir kız çocuğu edasıyla geceye süzülen ay'la beraber salıveririr kendini şehrin en ücra köşelerine....
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta