Güneş kızıl bir elveda ile kaybolunca ufuk çizgisinde
Geceyi örtünür bu şehir.
Sokaklarına karanlıklar dolar ağır ağır.
Sonra sessizlik çöker gökyüzüne,
Çöker de yağmur gibi yağar bekleyişlerin prangalı dillerine.
Susar ve uzun eder karanlığı diller.
Kiminin de kendine ulaştığı en güzel yolculuğunun şahididir gece.
Sessizliğe ve karanlığa inat gözlere yakın edilir yıldızlar,
Bir yol çizilir yıldızlara,
Orada kesişir göze ve ruha çizilen tüm bakışlar.
Gecenin tenha sureti karardıkça herkes kendi iç karanlığında yarını bekler.
Kimi araftadır geceler boyu
Kimi içinde olduğu gecenin karanlığında,
Kimi de içindeki karanlığın, yalnızlığın gecesindedir.
Suskunluğun,
Simsiyahlığın gölgesinde
En koyu karanlıktır düşlere çekilen kara perdeler,
En parlak yıldızdır sabaha yolcu edilen ümitler
Ve en anlamlı haykırıştır geceye bırakılan sözler...
Kayıt Tarihi : 21.6.2020 11:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Okay](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/21/geceye-soz-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!