Sözler sustu gönlümde kelimeler sesizce fısıldadı
Mesafeler uzadı gecenin karanlık burcunda
Uzandı yinede umutla bir şafak aydınlığına ellerim.
Gözlerim yine bir kez sevgiyle baktı yarınlara
Bir umut ışığı parlıyordu çok uzak yıldızlardan
Gece kuşları ne efsunlu bir sesle haykırıyordu geceye
Yalnızdım yine yapayalnız
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta