Geceye Serzeniş

Yine hüzünlü bir gecenin omzuna yaslanmış başım
Salıncaklardan uçuyorum sanki
Gözlerim kapalı
Yüreğim ağır
Kulaklarım sağır
Ve ben sürükleniyorum
yine o karanlık dehlize.

Safir yakutlarla bezenmiş sevdiğim
Ben ise hala bakırdan bakıyorum hayata
Ne çalacak sazım
Ne de çekilecek nazım kalmıştı.
Oysa her zaman bir umut vardı
Ona adanmalıydı bu gece bütün heceler
Şiirli geceler demeliydi belkide.

Şimdi rüzgar almış bir sevdaya düşecek vakitmiydi
Daha maziden kalan harmanı savuracaktım
Kalmıştı belki de kurumayan aşk kırıntıları
Ve kim kaldıracaktı bunca ağır duyguları
Kim gömecekti yüreğime o diri canları
Merak ediyordum

Seni tanıyana dek
acaba kim çalmıştı hayallerimi
Bu kadar susamamın nedeni
Çeşmenin yolunu bulamamakmıydı?
Kim saklamıştı benden su kırbasını
Saklambaçta bile bir sobe varken
Niye bu kadar çok gecikmiştin

Bitirmek başlamak kadar zorsa şayet
İnsanlar neden bu kadar hunharca başlarlar
Ve asla bitiremezler.
Madem bitiremezler
O zaman neden başlarlar.
Soranın sorulandan daha bilgili olmadığı bir dünyada
Varsın cevaplar başka bir kağıda yazılsın
Nasıl olsa bir gün
Bizde kendi cevabımızı veririz.
Şimdi bütün uykulardan uyanma vaktidir.
Şiirli sabahlar sevdiğim.