Geceye Özlem Şiiri - Ümit Aydın

Kalbim fırtınalı gecede bomboş bir cadde
Sessizliğin içinde,büyüleyici ses; o nerde?
O ses ki en uzak,o ses ki en yakın
Yakından da yakın,gözümde perde

Sesin öyle yabancı,öyle âşina
Zıtlar,çarpıklıklar konar yanıbaşına
Sen bilmezsin,benim yazım; senin kışın
Yalvarırım vakit az,saklanma gecenin kuytularına

Ararım seni tak taklar peşinde
Ümidim var bulmaya bu gölge düşmeyen yerde
Bitmesin bu karanlık,dünyam aydınlanmasın
Biliyorum kaybedeceğim seni,bir sabah güneşinde!