Geceye Mihman İki Can Şiiri - İsmail Bingöl

Sürüyoruz zamanı bir yerlerde
Ve kahırlanıyor zaman içimizde
Ve ikimizde

Gün batmadan daha
Doğuyor gecenin aşkı bahtımıza
Düşürüyor şavkını üstümüze gece
İnceden ince
Sokak başlarını sarmış hüzün
İnsana hasret sevdası ile

Unutulmuş bir eski zaman kahvesinde
Geceye mihmân
İki can
Bazen ortak ederek birilerini
Mahir bir eda ile
Tutmaktadırlar
Muhabbetin elinden

İkilemler sarmıştır ortalığı
Ve iki can
Duygulu ve sorumlu iki can
Dolaştırmaktadırlar
Her gecenin ikinci yarısında
Erzurum'un kıvrımlı yollarında
Gönüllerindeki firâkı

Kendi izlerine düşmüş olanlara duyrulur:
Eskise de yollar
Çokça eskitirler
Üstünde dolaşanları
Herkes için bir mesajdır
Kıvrımlarında kaybolduğumuz
Eğimli büklümlü
Gelimli gidimli yollar

Bir işmar gelince
İzbe bir Erzurum sokağından
Tutar iki can
Gecenin bir yanından
Habersizlik tufanına tutulmuş gibi
Habersizleşip acılarından
Bir türkünün içinde kaybolurlar:

'Oğul
Bu haber ne haberdir
Sinem kabar kabardır
Bir yanım kurt kuş yemiş
Bir yanım bihaberdir.'

Ey
Sevda dikenini unutmamak için çabalayanlar
Ve birde her gece
Boşa geçen ömürleri
Boş işlere harcadıkları için ağlayanlar
Bilir misiniz?
Râha giden hangi çizgilerdir?

Sevda ki
Kanadı kırık bir zümrüdüankadır şimdi
Ki daralmaktadır yollar

Ve gece
Hâlâ uçarı zirvelere konmaksa dileğiniz
Terkedin
Terkedin gök boşluğunda kaybolan sözleri
Yüreğinizi
Evet ya!
Yüreğinizi
Bileyin ha bileyin