ve gece…
yorgun kollarıyla
bedenimi sarmalar
düşler aleminden duru sular akar ruhuma
ben geceyi severim
gece beni sevdikçe
hiç sabah olmasa keşke
biz iki dost –gece ve ben-
hiç ayrılmayalım
güneş bozmasın büyümüzü
yıldızlar ve ay
karanlık gökyüzü
şahidimiz olsun
ben gecenin koynundayım
o,bana ninni söyler
ben hiç uyuyamam
nasıl uyurum
aşık insanı uyku tutar mı?
Hele de geceye aşıksa
Ben onu yaşamalıyım
Sabah olunca uyumalıyım
Günü görmemek için.
Kayıt Tarihi : 2.3.2010 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Giresun (Devlet yurdu)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!