Geceye hayelleniş Şiiri - Gökhan Öktem

I.
Bindiğim iğne dalı
Ha koptu ha batacak
Elimde kahve falı
Bahtımı anlatacak

Dal koptu iğne battı
Derdim diz boyu keder
Yüreğimi kanattı
Falım derdimden beter

II.
Baş üstü yuvarlandım
Boğazımda bir çığlık
Sessiz hayale daldım
Hayallerim dağınık

Yüzüme su serptiler
Yüreğim pır pır etti
Gelir misin dediler
Susmam cevaba yetti

Vardım yanlarına ki
Eş dost bekleyişteler
Bir yüz yıl geçmiş sanki
Sormadan söylediler

Bu yol hüzün yoludur
Geçen hayalden geçer
Sorma kimse bilmiyor
Sonu nereye gider

Karşımda bir garabet
Dedim ne mene şey bu
Dediler sus ve sabret
İç bu hüzün şurubu

İçtim şurubu baktım
Gökten yıldızlar aktı
Birden ıslandım, battım
Akan göz yaşlarımdı

Sonra kurudu keder
Hüznüm sevinç doğurdu
Hayat her şeye değer
Beni hüzün yoğurdu

Kessen damarlarımı
Kan hüzne karşı akar
Hüzün kan kırmızısı
Ne varsa hüzünde var

Her yolculuğun elbet
Bir yerde bir sonu var
Yolculuğum müebbet
Hayat çoban ben davar

III.
Uyandım uyanışım
Sarsıntılı bir varış
Bindiğim iğne dalım
O da bir hiç, aldanış

Her şey köküne akar
Özünde teklik vardır
Yolum sonuna kadar
Hüznüm bana tek yardır...

Elimde süzme hüzün
Yüreğimde demlenir
Hatıramda ki yüzün
Ölümle matemlenir

IV.
Unutmak istemiştim
Bende ki hayalini
Ne hayaller eskittim
Bu da onlardan biri

Fakat, heyhat olmuyor
Neye baksam sen varsın
Boşa koysam dolmuyor
Yüreğimde yaşarsın

Ne bedbaht bir aldanış
Kayıp kaybedenindir
Fark edipte uyanış
Bir uykudan çok geçtir

Şimdi yalnızlığımla
Ve hayallerimle varım
Yarım, bir aşkta yitik,
Ben bir yitik diyarım...

İstanbul,16,03,2002