Geceye Düşmez Düşler Şiiri - Mevlüt Kılınç

Bir beyaz perdeden üfledim neyi,
Nefesimden çıktı Neyzen'i sesler.
Şiir sofrasında kurdum cümleyi,
Raksediyor nakış, nakıştır süsler.
Gökyüzüne baktım, derin mavilik,
Yeryüzünde toprak, mütevazilik.
Gönlümün köşkünde bunca bencillik,
Var iken geceme düşmüyor düşler.
Yeşil, sarı, beyaz, bronzdur teni,
Bahar mevsimlidir her gün bülteni.
Onbeşinde açar gönül yelkeni,
Keskin bir bıçaktır gamze gülüşler.
Bırak heceleri serbest dolaşsın,
Tutma geceleri uykusun alsın.
Kalem, defter çoluk-çocuğa kalsın,
Bırak artık seni, aşar bu işler.