Bazen, bir yalnızlık doğar geceme,
Dört duvar içinde yağar geceme,
Kapkara dertleri sağar geceme,
Ben benden geçerim böyle olurken,
Hiç bir şey yapamam içim dolarken.
Gözüm karanlığa takılır kalır,
Bir ışık bulamam elimden alır,
Dertleri kovsam da ardımdan gelir,
Bir anda ansızın sızar içime,
Hem de yeni baştan dizer içime.
Umudum tükendi böyle olunca,
Mutluluk yerine acı salınca,
Bir de yüreğimi hepten delince,
Korkudan gözümü çektim aniden,
Gecelere düşman oldum yeniden.
Artık sevmiyorum gündüzü bile,
İçi çok karanlık gecesi ile,
O, kara yüzüyle çevirdi küle,
Adın batsın gece gelme üstüme,
Derdim derya olmuş salma üstüme.
(Polat Tek)
19 Ekim 201
Kayıt Tarihi : 19.10.2016 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!