Geceye doğru adımlarımızı atarken,
Gökyüzünde yıldızlar parıldarken,
İçimizdeki hüzün de büyür giderken,
Neden hep böyle sessizce kalırız?
Duygularımızı, söylemekten korkarız,
Kelimelerimiz, içimizde boğulur kalır,
Ama yine de içimizde bir şeyler hareketlenir,
Geceye doğru, bir şeyler değişir hep.
Belki de yalnızlığın, sessizliğin etkisi,
Belki de geçmişin yarattığı özlem,
Ama yine de bir umut vardır içimizde,
Geceye doğru, yeniden doğar güneş.
Ve belki de bir gün, cesaretimiz gelir,
İçimizdeki duyguları söylemeye başlarız,
Ve o zaman anlarız, sessiz kalmaktan daha kötüsü yoktur,
Geceye doğru, kendimizi buluruz.
Kayıt Tarihi : 2.5.2023 21:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Siyah](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/05/02/geceye-dogru-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!