Geceye Doğan Güneş Şiiri - Nihat Malkoç

Mekke semalarından bir güneş doğuyordu
Doğan gül yüzlü güneş zulmeti boğuyordu

Devrildi putlar bir bir, dünyayı sardı bir nur
Gönüller bayram yeri, kuşattı kalbi sürur

Çöller vahaya döndü, kazandı hayat mana
İnsanlığın yüz akı, bütün övgüler sana

Tebliğ yolculuğunda azık etti çileyi
İki parçaya böldü göklerdeki şuleyi

Sınırlı sözcüklerle onu anlatmak muhal
Tarifin ötesinde hayali zorlar bu hâl

Secde izleri idi alnındaki nasırlar
Zaman gözyaşı döker, onu özler asırlar

Nice cevher bıraktı sözler hazinesinden
Doğdu İslam güneşi mübarek sinesinden

Kapkaranlık geceye doğdu çölden dolunay
Yetimler yetimine müminin gönlü saray

Yolların kavşağında biz gölgeydik, o ışık
Mübarek suretine cümle mevcudat âşık

Biz parçayız, o bütün, bütünle bulduk hayat
Onun hoş görmediği ne varsa kalbinden at

İçin karardı gönül, dön de bir bak aynaya
Mukaddes yolculukta mücrimler kalır yaya

Nakışa bakan gözler unutunca nakkaşı
Titretti yürekleri sonsuzluğun telaşı

Gözünü kapayarak günü gece sandılar
Yaktıkları ateşte diri diri yandılar

Küfür tek bir millettir, ölse de Ebu Cehil
Mezarını kazıyor elleriyle kör cahil

Doğanlar yattı bir gün ölüm denen uykuya
Hakikat düşmanları yazı yazdılar suya

Sünnetin ışığıyla içimiz aydınlandı
Gül, bahçemde solarken yandı yürekler yandı…

İlk Yayın: Berceste Dergisi/Nisan 2011