Geceye Direnir Yıldız Şiiri - Hamdi Oruç

Türk edebiyatı dergisinde yayınlandı

Geceye Direnir Yıldız

Ne kaldı güneşin ışıklarından
Gecenin kirli elleri gülün boğazında
Baharın çiçeklerinden
Denizin mavisinden ne kaldı ey dağlar nerede yeşilliğiniz
Son bahar şimdi gör nasıl kırılıyor dallar
Kökler taşı yalıyor açlıktan
Kuşlar mahzun
Eylül yine
Ben eylüllerden hep korktum
Kapıda ölümü bahçenin
Şu kışa yakın açan gül gönlümdür
Meydan okuyor kışa

Ah nerde şarkıları
Nerede ışıkları
Nerede mavi gök...
Nerede gül
O kan rengi yaprakları
Deli bir fırtına yırtacak

Toprakta bir ateş
Eşeleniyor o ateşin külleri
Geceye direnen yıldız
Seni bir ben anlarım
Bir ben meydan okurum bu zalim dünyaya

Eylül yine
Sahilde unutulmuş saat
Vakti kime haber veriyor
Zamanın körlüğü alay ediyor gül sevgiyle

Geç bu göletleri var denize
Bir gece bir sert kaşlı ağaç
Bir masa,bir kara yazan kalem
Gönlüm sana tabut giydiriliyor
Bir mezarı anlatır bir seni zambak
Güz geldiğinde,susar,sararır ve ağlar
Senin derdini duyurmak istiyor yaprak.

Geceye direnen yıldız bayrağımdasın

Geceye direnir yıldızım
Göklerden silinse ay silinmez bayrağımdan ay

Geceye direnirsin yıldız..
Korku salışın unutulmaz zalim dünyaya