Dün gece bir düş gördüm
geride bıraktığım yıllarım
tek tek sorguladı beni
gökyüzü ağladı ben ağladım
ne fırtınalı bir gündü
yine hırpaladım göğsümü
kurudu dilim damağım
boğuyordu sanki dağlar beni
kuru ayaz vurur bedenime
kokun siner üstüme
umut doğar her yanım
adını koyarım özlem şehri
camlar yine puslu
yine tutmaz ellerim
sakladım içimde acılarımı
belki bir umut var diye
bedenim yorgundu
gölgem yere yansıdı
sessizce vurdu hasret
çaresizleşti dertlerim
yalnızlık ne zormuş
söylenirim kendi kendime
hep uçurumun uçlarındayım
durmadı gözyaşım sönmedi yıldızlar...
Hüseyin YANMAZ
31/08/2016
Kayıt Tarihi : 10.9.2016 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!