Geceye Damladı Harf Kölesiyken GÜNÜN

.Tüm Emekçi Gül Yürekli Öğretmenlerimize...

Kundaklanmış sözleri kelimelere dolayan çocukların
Çapaklı gözlerindeki AYDINLIĞIYIM .
Ücra bir köyün gözeneklerinde
Bitlerimi yarım kalmış  umutlardan ayıklayan
Karanlıkların IŞIĞIYIM ben...

Dudağımda ısırık bir özlem tufanı
Ertelenmiş geleceğin TASVİRİYİM...
Define bakışlarında susuz,güneşsiz,portresiz
Köy kokan öğrencilerin YAMALI bedeniyim ben...
 
Ayazda çiçeklenmiş umutlara bayrak çeken 
Suna ağzında kırık kalemin  MÜREKKEBİYİM.
Kadınların yemenine tarihin kavimlerini bağlayan
Ezilmişliklerinin sorgusunun  TANIĞIYIM ben...
 
Yarım kalmış  doyumsuz bir savaşta
Kıldan ince bir düşün  KİTABIYIM.
 Her harfi kırağıya çalınmış
Her tümceye  menekşe kokusunda ömür veren
Kırık TEBEŞİRİN tozuyum ben...
 
Günlerce toprak, toz bulutu  yuttuk
Anadolunun olunmaz derdine
Çare doladık gecenin saklı gözlerinde.
İrdelendik,hırpalandık,yarım kaldık...
Yarını düne tamamlayan
Parselenmiş uykuların girdabı olduk...
Kilometrelere giden yoldaki çocukların
Düşlerine ekmek doğradık...
Tezek kokularındaki çetrefilli yaşamın
Ateş çemberinden geçtik.

 
Öldük,Öldürüldük..
Kimi zaman kalemimiz kırıldı...
Kurşunlandı bedenimiz...
Her çağın kavgasında yasaların imgelerini işledik.
Kavramsal olguların  neferi olduk!
Dilsiz,kör,yalnız ve yarım bırakılmış yerlerin umudu olduk.
Yara yemiş bu topraklarda zifir kuyusunda unutulan
Değişimin fırtınası olduk...
Gözkapaklarımızla griyi itip
Son nefeste bile baharı hükmün ışığına bıraktık...
 Sırtımızda hayatın çetelesinin izlerine inat
Umut diktik gülbakışlı çocuklara...
Kimi zaman aç kaldık,ruhumunuzu doyuramadık...
Bir çocuğun gözlerindeki aleve gebe dünlere ilmek attık...
Bozkır deltalarında yeşermeyen düşleri
Tedavülden kaldırdık...
Memleket türküleri çalarken serde ham düşler kurduk...
Gözlerimizden nakışlı bir damla yaş  inerken
Serçe bakışlı öğrencilerin
Yanık düşlerini sardık sarmaladık...
Çizgiye yörünge
Çağa pusula olduk...

 
Şimdi...
Sancılı bir uykunun soğuk bir dünle uyanan 
Yazgısına boyun eğen,
Susturulmuş yitik çocukların
Tüm coğrafyasının  çehresini  değiştirmeye geliyoruz...

Çünkü biz
Karanlığa pusu kurup  aydınlığın ve güvenin ŞAHANIYIZ...
Çünkü biz
 İnce bir gerdanda bilginin ve sevginin DERYASIYIZ...
Çünkü biz
Mavi bir düşte uçurtma edasında çocukların
Sevgisinin ve umutlarının KALBİYİZ...
Çünkü biz
Öğretiyi öğreten ÖĞRETMENİZ...