Geceler...
ve gecelerin birleştiği hayat direnci...
Tüm nemini iç burukluğumda soluklandırırken,
Vuslatın yaklaşmasına göz yumuyordum istemsiz...
Bu direnci nasıl aşabilirim ben de bilmiyorum.
'Canım çok acıyordu...'
Mevsim Sonbahar ve gecenin nemi,
Bir önceki aydan daha çok hissettiriyor kendini,
Tıpki kalbimin, iç burukluğunu hissettirdiği gibi..
Kendimi basitleştirme sevdasının hükmünü sürerken,
Çığlığımın yankılanmasını bir 'ben' duyarken,
Zaman, beni apansız bir hüsranlaşma beklentisine sürüklüyordu,
'Canım çok acıyordu..'
Acıyordu canım...
Acıyordu..
'Canım...'
İstanbul 2006
Emrah CeylanKayıt Tarihi : 12.7.2007 21:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!