Şiir’ül eytâm
III.
“gel” diyemiyorum artık
yalnız daha uzağa gitme bulunduğun mesafeden
bunca hasretin ve ayrılığın
ulu bir çınar geliyor ancak üstesinden
seslere tutunmuşluğumuz var
söz kalabalığında yıkılmış bir anlama
suretlerden önce
hiçbir mecaz eskisi kadar parlak değil
yüzünü görünce
acısı acıma benzeyenim
bir gülümsemesi kalmış kırık yüzünde
oysa
yalnızca ellerin yeterliydi seni sevmem için
bir güvercin kanadı gibi çırpınan
ve geceleri sahipsizliğine ağlayan ellerin
avuçlarından kalkıp
önce kıyama duran
sonra secdeye varan
bir duadır aşk
bu yüzdendi
seni önce avuçlarından öpmüşlüğüm
Kayıt Tarihi : 28.1.2015 11:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!