Geceye Ağlayan Telin Şiiri - Gülşen Mavi

Dokunduğumda dökülen
yüzlerce saç telin
ağladı geceye
Yağmur astar çevirdi
parmaklarıma

Korktum
çok korktum cennetim
incitmeye seni
en kırılgan dalından

Âh sana dokunmak
kaç yüz bin defa ölmekti

Senin tenin toprağım
gömülünce
bayram günüm demekti

Yazgın
kül karasında bulama
benim ki zeytin çiğidi örgülü

Tadı tuzu kalmadı gayri bu elin
Çöz saçlarını
gel birlikte ölelim

Dökülmesin ayak altına
dokunmaya kıyamadığım saçlar
Onlar ki
ben düşerken uçurumdan
tutunduğum halatlar

Öyle bir devir ki
sonsuza dek başını omuzuma
Utansın zembiller
hiçbir dalda yok böyle bir ihtişam