yalnızdı gece
simsiyahtı
hüzünlüydü
ışıl ışıl şehir sırıtıyordu
biz de söndürdük tüm sokak lambalarını
hüzün karasına boyadık gecenin ak düşmüş yanlarını
kördüğüm aşkları anımsadık
ağıtlar çözüldü dilimizde,
sevdanın bin bir tonuna bulandık
lakin yandığımız kadar yandıramadık
yağmur olduk sağanak sağanak yağdık
rüzgar olduk har vurup harman savurduk
kör bıçak olduk boğazımıza dayandık
lakin kimsenin canını yakmadık
en güzel düşlerden uyandık
en acı gerçeklere düştük
toprak anadır sarar dedik incitti
dünya fanidir geçer dedik acıttı
yine de karanlıktan korkmadık
anlam kattığımız her cümleden mesul tutulduk
anlam kattığımız hiç kimse tarafından anlaşılmadık
ne aşk dilendik dilenci gibi
ne çok sevildik Leylayla Aslı gibi
yalnızlığımızı kalan ömrümüze yamaladık,
acıdan uyuşan yanlarımızı geceye sardık...
Sevgi,kırılmışlığın gölgesinde üşüyen samimiyetti... Samimiyetsiz insanlar yüzünden ısınmak nedir bilemedi.
Kayıt Tarihi : 2.1.2016 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sensizliğin şiir yanı
