Gecenin karası inmiş ruhuma
Titreyen bu alev üşümüş belli.
Ruhumdaki ayaz zemheri sanki
Dondurur bakışlarım sokak fenerini.
Ararım bir tek dost karanlık buzullarda
Sokaklar bir mezar sanki,yok bir tek ses
Uyumuş tüm insanlık,ebedi suskun,
Kabristan misali örtünmüş her yer,
Yok tek bir nefes,duran şu kalbime
Nefes verecek.
Sesime ses veren dostlarım hani?
Güldüğümde gülen canlarım nerde?
Düşüyorum kör karanlıklara
Elimden tutacak eller nerede?
Doldum,taşıyorum, ummana döndüm
Derdimi dökecek dere ararım.
İnsana insan gerek bunu bilirim
Karanlığın soğuk koynundan
Isıtacak bir göz,bir söz ararım……
Kayıt Tarihi : 15.1.2008 01:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)