Geceydi Şiiri - Seyhhan Çelik

Geceydi!
Temmuz tenini geçmişe bırakıyordu,
Ağır adımlarla.
Ürkek öpüşmeler sonrası,
Terleyen dudaklarımın üzerinde,
Olmamışlığın duruyor;
Ne acı! ...

Düş oldum,
Düşünden geçtim bağıra çağıra.
Çöl oldun susuzluğuma,
Çölünde öldüm,
Sırılsıklam,
Damla damla! ...

Geceydi!
Ağustos gülümsemen geçiyordu gözlerimin nehrinden,
Ayrılıktı oysa yanaklarındaki allı tebessüm.
Kirpiklerinin sınırından dokunurken hayata,
Yetim kelimeler gibi bakıyordum ardından
Satır satır!

Dün oldum
Dününden gelecegi gördüm,
Kör gözlerimin çığlığında.
Gün oldun güneşsizliğime,
Gece gibi durdum çaresiz,
Mavisine aldandım
Asılı kaldım yokluğunun evreninde
Yıldız yıldız!

Geceydi
Masum düşlerimden uyanırken çığlık çığlığa
Gözlerinin maviliğini içip
Bir güvercin ürkekliğiyle yumduğun bakışlarından
Uyandım
Derin sessizliğine ve sensizliğine

Acı oldun
Acılarıma zehir katarak
Yok oldun
Yokluğunun zifiri karanlığında
Kimsesiz kimliksiz
Islak ıslak