Geceyarısı Şiiri - İsmet Demir

Bülbül gibi bir gece ama ötmüyor
onlar şarap içiyor, sen geceyi içiyorsun
insafsız tabiat irdelemelerini
acımasız bir düzenin rahmetini
ülfet düşkünü bir yalnızlığı dolduruyorsun kadehe

Şerefe dostum şerefe
anlaşılmayacaksın,
ey imkansız varoluşların kül kokulu kalbi.
ancak bira dediğin kerih arpa suyu,
insanlara sadece kendilerini hatırlatır.
ve bir anlık da olsa
insanın sevgiyi kabullenişi
yani güvercinin gökyüzüne mahcubiyeti,
bu mülevves kargaşanın içinde
en güzel şeydir.

Ölgün günlere karşı
ölgün günlere karşı
ölgün günlere karşı söylediğiniz şarkı
bedbin bir anlamsızlıkta karar verir.
bazıları kulluk ederken gençliğin ruhuna
bazıları kendi varlıklarına rest çekmektedir.

Ve kopar ip;
Gece tenhalıkta gizli gizli inler
çevrede yılanların dansı
ve oynak silüetler.
ve bu raks-ı mekruh
çevrede zamanın ruhu her bir zerreye dağılmış
ve gençliğin canevini rengiyle boyamış bir şekilde
devam eder

Korkunç dürüstlüğe taç giydirilir
diyaloğun kurşuni perdesi kalkar
ve zaman kalp krizi geçirir.
yırtılır fıtrat sahnesinin perdesi,
yırtılır ve kesafet şeffaflığa bürünür
ve bu kan renkli acziyete karşı
günahkâr bir şefkat dolar içime.

Ben,
içki koymam kadehime,
merhametle sarhoş olurum.