Geceyarısı Şiiri - Mustafa Akgün 2

Geceyarısı vakti.
Eski defterler solgun ciltleri tozlanmadan hepsi tekrar çıkıyor masaya.
Yıllardır sonuçlandıramadığım hesaplarım.
Anılarım, sustuklarım.
Damakta kalan hayatın keskin buruk tadı her şeye sil baştan başlıyoruz.
Ah, şu yaşamak kavgası!
Ah, şu göğsümün tam ortasında beliren umudun hissiyatı...
Beni hep umudum yanılttı.

Nedir peki yaşamak?
Nedir varolmak?
Nedendir ki bu varolmanın bedeli bu kadar ağır?
Bilmiyorum...
Senelerdir nefes alıp göz kırpıyorum.
Senelerdir geceyarıları düşünüyorum.
Bir adım ilerleyemedim henüz ben.
Yahu insanlar paldır küldür yaşıyorlar!
Bu kadar basit bir şeyi ben neden yapamıyorum?
Hatalarım, o kadar çoklar
Ben o kadar toyum ki
Cahilim henüz her şeyin başındayım
Bir şeyler yap diyorum artık kalk, silkelen
Olmuyor lakin.
Şayet atmaya yeltenirsem bir adım,
Zihnimde bir gölge:
"Hakkın yok senin!" diyor

Yahu nedir bu varolmak?
Ben neden korkuyorum?
Eminim pek gülünç halim.
Cambaz ipinde dengesiz aklım, meydan okuyor uçurumlara
Senin neyine varolmak!

Gölgedir buraların efendisi.
Kendilerini hiç görmedim.
Sesi toktur, güçlüdür oldukça, bir şey derse derhal o yerine getirilir.
Ama bu gece olacak bir şeyler
Bu son gecesi gölgenin.
Bu son gecesi zihnimdeki ye'sin
Başkaldıracak ışık karanlığa.
Salıncaktaki çocuk devleri yenecek.
İnanıyorum.
Yarınlara.
Her mağlubiyet, her bir çelme
Salıncaktaki çocuğu öylesine büyüttü ki
Dizi kanadığında kendi kendine ağladı.
Kara kışlar büyüttü onu, ana kucağı yazlar değil.
Ama inanıyor çocuk,
Yarınlara,
Allah'a!

Cesareti titrek.
Sesini ancak kendisi duyuyor.
Ağzında tuzlu gözyaşı tadı.
Güçlü değil belki
Ama biliyor karanlığın sonu aydınlık
Ama biliyor bu kavga bitecek bu gece
Her defter yakılacak
Tertemiz defterler konacak raflarına
Küllerinden kurulacak yarınlar dünlerin
Bahar gelecek
Korkularından güller açacak
Bu sefer göğsündeki umut yanıltmayacak çocuğu
Gölge bu gece yerin dibini boylayacak!

Işıktan çocuğun çizmeleri
Ve umuttan örülmüş kazağı
Yoksa eğer biraz olsun günışığı
Kalakalacak çocuk
Ama içinde bir cesaret, gözündeki yaşa inat
İnanıyor hala,
İnanıyor umuda
İnanıyor kendine
Ve inanıyor Allah'a.
Davranıyor gölgeye karşı
Gölgenin küçümser bakışına inat
Şahlanıyor gökyüzüne
Bu sefer kaybedeceksin
Bu sefer ışığın olacak yarınlar
Olacak inanıyorum
Karanlığın tam kalbine atıyor elini
Nefretin, kinin, geçmişin, hataların kalbine
Dokunuyor çocuğun ışıktan eli
Yırtıyor tüm gücüyle
Yırtıyor karanlığı

Gölgeleri boğuyor ışık
Bu sefer oldu, müjdeler olsun!
Salıncaktaki çocuk gölgeyi yendi!
Umutla bakıyor çocuk
Umutla, gözyaşıyla
Henüz her şey darmadağın belki ama
Olacak her şey zamanla
Hem ben inanıyorum diyor
Hem ben inanıyorum,
Yarına,
Allah'a!